Η στήλη με βιβλία, παλιά ή νέα, που ξεχωρίζω και προτείνω για ανάγνωση τις ξεκούραστες ώρες του Σαββατοκύριακου είναι και πάλι εδώ!

Το νέο Βιβλίο της Παρασκευής είναι γεγονός! Μετά τις φωτογραφικές προτάσεις στο fun page του blog,καθώς και στον αντίστοιχο λογαριασμό στο instagram,επιστρέφω τη νέα χρονιά με όρεξη στην κύρια ψηφιακή μου σελίδα με πολλές βιβλιο-προτάσεις!

Σήμερα παρουσιάζω ένα ολόφρεσκο βιβλίο του 2022, που ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει ακόμη, αλλά δηλώνω ενθουσιασμένη από τον τίτλο και το περιεχόμενό του. Αν στηρίζετε ελληνική λογοτεχνία, αξίζει να ανακαλύψετε την πένα της Μαρίας Γαβαλά και μόνο κερδισμένοι θα βγείτε!

Λίγα λόγια από το οπισθόφυλλο:

Παρίσι, τέλη της δεκαετίας του ’60. Ο Γκασπάρ Φρενέλ είναι ένας φιλόδοξος νέος κινηματογραφιστής. Με μια 16άρα κάμερα στον ώμο, κάνει σκοπό της ζωής του να αποτυπώσει σε φιλμ τα σημαδιακά ιστορικά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του.
Ο Μάης του ’68, τα ανεπούλωτα τραύματα του Πολέμου της Αλγερίας, η γενοκτονία
του λαού της Μπιάφρα, οι βίαιοι εξισλαμισμοί στην Αφρική, η δικτατορία των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, είναι μερικά από τα θέματα που τον απασχολούν.
Ένας «κινηματογράφος-αλήθεια», που αιχμαλωτίζει την κοινωνική εξέγερση και τη βία τη στιγμή που διαδραματίζονται.
Η αφήγηση εκτυλίσσεται μέσα από τις αναμνήσεις της Λουκίας Βακαρή, μιας Ελληνίδας σπουδάστριας κινηματογράφου στο Παρίσι, η οποία ενηλικιώνεται, ερωτεύεται και ωριμάζει, με έντονο και ενίοτε οδυνηρό τρόπο, στον απόηχο των μεγάλων κοινωνικών αναταραχών και στη δίνη κρίσιμων προσωπικών αποφάσεων,
επιχειρώντας να βρει απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: Μπορεί ένας καλλιτέχνης να διαχειριστεί, χωρίς απώλειες, το αδιανόητο με τα εκατομμύρια των νεκρών ή ό,τι απέμεινε από μια γενοκτονία, ένα ολοκαύτωμα, ένα
αιματηρό πραξικόπημα; Σε ποιο βαθμό διασώζεται η ιστορική μνήμη μέσω εικόνων και αφηγήσεων; Είναι όλες οι μαρτυρίες των επιζώντων αδιάψευστες; Έχει ο κινηματογράφος τη δύναμη να συλλαμβάνει με ακρίβεια τις πραγματικές διαστάσεις των γεγονότων, ή αυτό είναι εν μέρει μόνο εφικτό;

Θεωρώ από μια πρώτη ματιά, ότι στο παρόν βιβλίο η Γαβαλά καταπιάνεται με δύο αγαπημένες της θεματικές: την Ιστορία και τον Κινηματογράφο. Δεν είναι μία άγνωστη συνταγή, καθώς στο προηγούμενο συγκλονιστικό της βιβλίο,τον Κόκκινο Σταυρό, έφερε αντιμέτωπες επιτυχώς τις μαύρες σελίδες της Ιστορίας με την τέχνη της Ζωγραφικής.Συγκρατώ με πολύ ενδιαφέρον την τελευταία φράση της περίληψης, σε ποιο βαθμό, δηλαδή, διασώζεται η ιστορική μνήμη μέσω εικόνων και αφηγήσεων, και έρχομαι να προσθέσω ότι η οπτική και προφορική κληρονομιά του 20^ου αιώνα είναι σύμμαχός μας στην διδασκαλία της Ιστορίας. Τι καλύτερο να μας το επιβεβαιώσει και η Λογοτεχνία! Είναι πολύ σημαντικό όταν ο συγγραφέας καταπιάνεται με τις παραπάνω, ομολογουμένως ευαίσθητες θεματικές, να είναι σε θέση να πλέξει το υπάρχον υλικό με τη μυθοπλασία και να μας παρουσιάσει ένα άρτιο αποτέλεσμα. Ανυπομονώ να χαθώ στις σελίδες του, καθώς είμαι σίγουρη ότι ο εξαιρετικός της λόγος και η θεματική της πλοκή θα με ταξιδέψει για μια ακόμη φορά!

Το βιβλίο Ο μικρός Γκοντάρ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις,αναζητήστε το!