Πώς σας βρίσκει η κατάσταση μετά την εποχή της καραντίνας; Άραγε εκεί έξω καταλαβαίνει κανείς ότι περάσαμε μια καραντίνα στη σύγχρονη εποχή(!), για να προστατέψουμε την υγεία όλων; Δηλώνω απλά σοκαρισμένη από τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Πού είναι η ατομική ευθύνη για το συνολικό καλό; Η πίστη στο θεό Ήλιο, όπως έκαναν οι αρχαίοι, δεν θα μας σώσει από τη μη εμφάνιση του ιού. Επίσης, πώς γίνεται τα καταστήματα, οι υπηρεσίες κτλ. να τηρούν όλα τα μέτρα προστασίας και ο πολίτης να κάνει ό,τι θέλει και να αδιαφορεί; Υπερβάλλω; Και όμως όχι! Απαισιοδοξώ; Μάλλον ναι! Αβέβαιη και προβληματισμένη για πολλά ας «χαθώ» λίγο στον Πολιτισμό καθώς τα νέα Ξεφυλλίσματα είναι εδώ!

Βιβλία

Σε επίπεδο αναγνώσεων τα αποτελέσματα ήταν πολύ πλούσια για μια τόσο μικρή περίοδο που έχουμε να τα πούμε από την παρούσα στήλη. Βρίσκομαι λίγο πριν το τέλος της Ιστορίας της Έλσα Μοράντε και δηλώνω εντυπωσιασμένη, τόσο από πλευράς περιεχομένου όσο και γραφής. Η συγγραφέας ξεκίνησε την εξιστόρησή της στις αρχές του 20^ου αιώνα και την ολοκληρώνει λίγο πριν τη συμπλήρωση των 50 πρώτων ετών, για να μας δείξει τη ζωή στην Ιταλία μέσα από τα μάτια μιας ιδιαίτερης ηρωίδας. Είναι ένα δύσκολο βιβλίο και έτσι συχνά έκανα κάποια αναγνωστικά διαλείμματα και κατέφευγα σε άλλα έργα.

Γι’ αυτό διάβασα τη νέα ποιητική συλλογή της Μαρίας Θ. Αρχιμανδρίτη, Πουέντε, με την οποία ενθουσιάστηκα. Δεν αναζητώ συχνά την Ποίηση, αλλά μάλλον οι ποιητές είναι εκεί για να μας σώσουν από πολλά. Η γραφή της Αρχιμανδρίτη με απλό και λιτό τρόπο εκφράζει συναισθήματα και καταστάσεις οικείες. Μου θύμισε πολύ την αγαπημένη πένα του Δημήτρη Αθηνάκη από το Φτηνό κρεβάτι. Είναι πολύ σημαντικό νομίζω να σε κερδίζουν ποιητικές φωνές νέων ανθρώπων σε μια εποχή που η ποίηση λείπει από την καθημερινότητα μας. Επίσης, οι νέες φωνές δημιουργούν καινούρια χαρακτηριστικά στο χώρο της ποίησης και αυτό δείχνει την αλλαγή της εποχής, των προτύπων και των αντίστοιχων καθιερωμένων μοτίβων. Με λίγα λόγια εξέλιξη και όχι στασιμότητα.

Συνέχισα με ένα ακόμα σύντομο ανάγνωσμα, αυτό της νουβέλας του Τόμας Μαν, Η απατημένη. Διάβασα τη νέα έκδοση από τις εκδόσεις Κριτική, η οποία περιλαμβάνει και ένα γράμμα του Αντόρνο σχετικά με τις σκέψεις και τα συναισθήματά του γύρω από τη δική του ανάγνωση. Τι μπορώ να πω εγώ γι’ αυτό το βιβλίο; Ο Μαν καταπιάνεται με μια πεζή θεματική, αλλά μέσω της εκπληκτικής γραφής του καταλήγει να θέσει όλους τους προβληματισμούς του για την εποχή που γράφτηκε μέσω των συμβολισμών που τελικά χρησιμοποιεί. Άραγε πόσο διαχρονικό μπορεί να είναι ένα τέτοιο κείμενο;

Με αφορμή τη βράβευση της Jacqueline Woodson  με το Βραβείο Άντερσεν, το Νόμπελ του παιδικού βιβλίου δηλαδή, έπιασα στα χέρια μου το μυθιστόρημά της που κυκλοφόρησε πρόσφατα στη χώρα μας, το  Ένα άλλο Μπρούκλιν. Ήταν ένα γλυκόπικρο, αλλά υπέροχο ανάγνωσμα! Μέσα από τα μάτια μιας ενήλικης επιστρέφουμε στα παιδικά και εφηβικά της χρόνια σε μια διαφορετική Αμερική απ’ ό,τι βλέπουμε στις ταινίες. Στο δικό της Μπρούκλιν, λοιπόν, δοσμένο αποσπασματικά, αλλά καίρια, τριγυρνάμε μαζί με τζαζ μουσικές και αφροαμερικάνικα όνειρα. Αν και είναι ένα σύντομο ανάγνωσμα, οι εικόνες του μένουν μαζί σου για καιρό.

Ολοκληρώνοντας τις μυθοπλαστικές μου αναγνώσεις, έτρεξα να προμηθευτώ λίγες μόνο ημέρες μετά την κυκλοφορία του, το νέο έργο του Χρήστου Χωμενίδη, Ο βασιλιάς της. Για τρίτη συνεχόμενη φορά μετά τη Νίκη και τον Φοίνικα, ο Χωμενίδης με εκπλήσσει ευχάριστα. Και εξηγούμαι: διαβάζω τον Χωμενίδη χρόνια, τόσο σε εφημερίδες όσο και σε επίπεδο λογοτεχνίας και ενώ στο παρελθόν η πένα του δεν με είχε κερδίσει τώρα διαβάζω τα παραπάνω έργα του και απλώς απολαμβάνω την κάθε σελίδα. Τα Ομηρικά Έπη έχουν εμπνεύσει τόσο το χώρο της λογοτεχνίας, όσο και του θεάτρου και της μουσικής. Τι θα ήταν η Ορέστεια του Αισχύλου και η Ελένη του Ευριπίδη αν δεν υπήρχε ο μύθος που έπλασε ο Όμηρος; Τι θα ήταν η Ιθάκη του Καβάφη χωρίς τον πολυμήχανο Οδυσσέα; Στη σύγχρονη εποχή ακόμα σιγοτραγουδάμε στίχους για μια Ελένη και μια φενάκη. Επίσης, οι σύγχρονοι συγγραφείς, εντός και εκτός Ελλάδος, εμπνέονται και τα χρησιμοποιούν ως διαχρονικά σύμβολα περνώντας τα δικά τους μηνύματα. Ο Colm Toibin πριν λίγο καιρό στο έργο του Σπίτι με ονόματα θα δώσει το βήμα λόγου στη Κλυταιμνήστρα για να μεταφέρει τη δική της αλήθεια. Ο Χωμενίδης από την άλλη, θα δώσει φωνή στο Μενέλαο και θα πλάσει μια υπέροχη ιστορία για το τι πραγματικά συνέβη. Τελικά, όταν αγαπάς κάποιον πρέπει να τον αφήσεις να φύγει όταν νιώθει ότι δεν του προσφέρεις κάτι άλλο πλέον. Αυτό είναι το μήνυμα του Χωμενίδη. Ένα έργο που χρησιμοποιεί τον αρχαίο μύθο για να περάσει πολλά μηνύματα για τις ανθρώπινες σχέσεις και τους χαρακτήρες, που οι συνθήκες τους αλλάζουν και τους οδηγούν σε νέα μονοπάτια.

Κλείνοντας τον κύκλο των αναγνωσμάτων, μετά από ένα μήνα και κάτι ολοκλήρωσα το σημαντικό ιστορικό έργο του Αντώνη Λιάκου Ο ελληνικός 20^ος αιώνας και έγραψα 1.500 λέξεις για να σας αποδείξω για ποιο λόγο πρέπει να αποκτήσετε αυτό το βιβλίο (και φυσικά να το διαβάσετε).

Παραμένοντας θεματικά στο χώρο των βιβλίων, μετά την καραντίνα κυκλοφόρησαν αρκετά νέα βιβλία, αλλά είχαμε και την ευκαιρία να επισκεφτούμε δια ζώσης τα αγαπημένα μας βιβλιοπωλεία για να αναζητήσουμε άλλα παλαιότερα. Τα βιβλία που ξεχώρισα είναι η τριλογία του Henry Miller (The Rosy Crucifixion) Sexus–Plexus–Nexus, οι Θηριόμορφοι της Έλενας Μαρούτσου και το βραβευμένο Όλοι οι καλοί έχουν πεθάνει του Γεράσιμου Μπέκα. Επίσης, από προτροπή του βιβλιοπωλείου θα αναζητήσω σύντομα την εργογραφία της Ελένης Πριοβόλου, που απ’ όσα άκουσα μάλλον έχω αμελήσει να την διαβάσω και είναι λάθος μου. Αξίζει να στηρίζουμε και την εγχώρια λογοτεχνία, είτε είναι σύγχρονη είτε κλασική. Μια σημαντική μη μυθοπλαστική κυκλοφορία είναι το έργο του  Roderick Beaton  Ελλάδα: Βιογραφία ενός σύγχρονου έθνους. Αν δεν γνωρίζετε γενικότερα την εργογραφία του θα σας πρότεινα να την αναζητήσετε άμεσα!

Κινηματογράφος/Σειρές

Αυτή η περίοδος ήταν αφιερωμένη στις mini σειρές. Ολοκλήρωσα δύο ξεχωριστές σειρές που αξίζουν την προσοχή σας.

Αρχικά, το The Eddy ήταν ένα γλυκόπικρο ανθρώπινο δράμα γεμάτο jazz μελωδίες. Αν και πρωταγωνιστής είναι το Παρίσι, ως το απόλυτο κέντρο ανάδειξης της jazz μουσικής, δεν το βλέπουμε καθόλου όπως θα νόμιζε κανείς. Αντίθετα, συναντάμε γειτονιές και ανθρώπους που δεν βλέπουμε στην τουριστική και πολύφωτη πόλη. Άνθρωποι δεύτερης ή τρίτης γενιάς μεταναστών που ζουν στο Παρίσι φτιάχνοντας και ακολουθώντας τα όνειρά τους, με στερήσεις και δυσκολίες όχι μόνο οικονομικής φύσεως, αλλά και ψυχολογικής. Στο μπαρ The Eddy η jazz πολυεθνοτική μπάντα συσπειρώνεται κάτω από την επίβλεψη ενός αμερικάνου μουσικού, που προσπαθεί να συνέλθει από τις απώλειες της ζωής του. Άραγε θα τα καταφέρουν; Κάθε επεισόδιο εστιάζει και σε μία προσωπικότητα που παίζει ρόλο στην ευρύτερη εικόνα του μαγαζιού. Όλοι οι ήρωες-αντιήρωες παίζουν μοναδικά φυσικά, ερμηνεύουν υπέροχα μουσικές και διαβάζουν James Baldwin.

Ακολούθησε το Normal People.Νομίζω ότι δεν έχω διαβάσει περισσότερα σχόλια, άρθρα, συζητήσεις, επισημάνσεις για άλλη σειρά. Δικαίως ή όχι; Η σειρά είναι μεταφορά του ομότιτλου δεύτερου βιβλίου της  Sally Rooney, το οποίο έχει λάβει αρκετά βραβεία και ήταν υποψήφιο στις δύο πολύ σημαντικές λίστες  Man Booker Prize 2018 και Women’s Prize For Fiction 2019. Το πρώτο της βιβλίο, Συζητήσεις με φίλους, ομολογώ ότι δεν με κέρδισε διαβάζοντας το σχεδόν μέχρι τη μέση (το έχω στα αγγλικά). Όταν κυκλοφόρησε στα ελληνικά οι γνώμες ήταν ανάμεικτες: κάποιους τους άρεσε, αλλά η μετάφραση δεν ήταν πετυχημένη , για άλλους ήταν αδιάφορο και άλλοι νευρίασαν με τη συγγραφέα που παρουσίασε όχι και με τα καλύτερα χαρακτηριστικά τους millennials (γεννημένοι από το 1981-1999). Από την άλλη εγώ θεώρησα ότι  δεν ήταν ένα τόσο πετυχημένο πρωτόλειο, όπως θα περίμενε η ίδια.

Ωστόσο, γι’ αυτό υπάρχουν οι δεύτερες ευκαιρίες και η εξέλιξη του ατόμου. Δεν μπορώ να σχολιάσω το βιβλίο καθώς δεν το έχω διαβάσει…ακόμη. Όμως η σειρά ήταν υπέροχη, γιατί ήταν αληθινή και ειλικρινής, πολλές φορές και σκληρή. Όπως και ο τίτλος έτσι και η υπόθεση καταπιάνεται με δύο φυσιολογικούς ανθρώπους, χωρίς άλλες ταμπέλες. Δύο ανθρώπους που προσπαθούν από την εφηβεία μέχρι και την ενήλικη ζωή τους να κατανοήσουν τους εαυτούς τους, να έρθουν αντιμέτωποι με τις αδυναμίες και τα πάθη τους, να αγαπήσουν τον εαυτό τους και στη συνέχεια τους άλλους, να αποδεχτούν σε ποια τάξη (κάθε είδους) ανήκουν ή να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο. Και όλα αυτά μέσα από μια ρομαντική ιστορία, χωρίς ρομαντισμό. Μια διαφορετική ιστορία αγάπης απ’ αυτές που μας έχει συνηθίσει η λογοτεχνία. Μια ιστορία για τους Normal People της εποχής μας! Η σκηνοθεσία ήταν ξεχωριστή. Όχι μόνο οι τοποθεσίες ή η επιλογή των πρωταγωνιστών, αλλά και η ανάδειξη των συναισθημάτων των ηρώων γίνονται με έναν πολύ όμορφο και προσεγμένο τρόπο. Το παιχνίδι της κάμερας, αλλά και το soundtrack ήταν κορυφαία!

Links που αξίζουν το κλικ

• Η Τζίνα Πολίτη γράφει υπέροχα για το τελευταίο βιβλίο του Ζάουμε Καμπρέ  Η σκιά του ευνούχου (α’ & β’ μέρος).
• Στη ζωή δεν υπάρχει replay , Δήμητρα Ρουμπούλα
• Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας
• Ένα σχόλιο της Μικέλας Χαρτουλάρη για τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας.
• John Edgar Wideman against the world (το βιβλίο του κυκλοφορεί από τις εκδ.Πόλις)
• The Frightening Lessons of Philip Roth’s “The Plot Against America”
• Book Review / Summer Reading by The New York Times
• Αναμένοντας το βιβλίο της Bernardine Evaristo Girl, Woman, Other να μεταφραστεί στα ελληνικά (λογικά τον Ιούνιο η κυκλοφορία από τις εκδ.Gutenberg) ας αναζητήσουμε τα προηγούμενα έργα της.
• Τι θα γίνει με τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης;
• Η Ferrante στα γαλλικά πιο νωρίς από τα αγγλικά (1η Σεπτέμβριου) και από τα ελληνικά;
• Νέα κυκλοφορία: το  Booker της Όλγκα Τοκάρτσουκ & ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας γράφει για τους νέους καιρούς
• Graphic Novels & Ιστορία
• Ένα κείμενο που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο!
• Η συγκλονιστική Πατρίδα του Αραμπούρου στη μικρή οθόνη.
• 40+1 κυκλοφορίες από τα νέα βιβλία του καλοκαιριού
• Ένα υπέροχο μουσείο!
• Μια δίκη που μας αφορά όλους!
• Ένα doc που αξίζει να δούμε!
• Η Τέχνη δεν έχει όρια!
• Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη!
• Ένα νέο ελληνικό λογοτεχνικό περιοδικό.
• Άλλη μία μεταφορά έργου της Elena Ferrante στη μικρή οθόνη;!
• Μια ξεχωριστή έκθεση για την Ευρώπη!
• Η Τριλογία των Η.Π.Α ένα μοναδικό έργο!
• Το τραγούδι του καλοκαιριού!

 

Κάπου εδώ σας αφήνω & σας στέλνω τις πιο όμορφες ευχές!

Σας ευχαριστώ πολύ που διαβάζετε τα Ξεφυλλίσματα!

Είδατε τη νέα στήλη του blog  Το βιβλίο της Παρασκευής;

Συντονιστείτε για περισσότερες προτάσεις Πολιτισμού στο fun page του blog!