Ένας μήνας και κάτι ήταν αρκετός για ανασυγκρότηση, τακτοποίηση υποχρεώσεων αλλά και λίγη αναγκαία χαλάρωση για να ξεκινήσει δυνατά η άνοιξη!

 

Κινηματογράφος

Πολλές και ωραίες ταινίες, αλλά και σειρές που είδα και ξεχώρισα αυτό το διάστημα θα τις μοιραστώ παρακάτω μαζί σας. Ήταν μια περίοδος που κυκλοφόρησαν εξαιρετικές ταινίες στις σκοτεινές αίθουσες και φυσικά είχαμε τα Όσκαρ για τα οποία έχω και λίγα σχόλια, ως θεατής πάντα!

Το τελευταίο διάστημα έχω  μια μικρή εμμονή με ό,τι έχει να κάνει με το Ηνωμένο Βασίλειο. Την προηγούμενη χρονιά ερωτεύτηκα το The Crown, όχι μόνο για την προσεγμένη δουλειά, αλλά και για το εξαιρετικό περιεχόμενο, μεγάλο μέρος του οποίου μου ήταν άγνωστο. Μετά ξαναείδα τις ταινίες Elizabeth & Elizabeth:the Golden Age και φυσικά επιβεβαιώθηκα για την φοβερή ερμηνεία της Cate Blanchett. Στη συνέχεια ξεκίνησα τη σειρά Victoria. Μια ακόμα σπουδαία βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου παρουσιάζεται αριστοτεχνικά από την Daisy Goodwin. Φοβερά κοστούμια & σκηνικά και πάρα πολύ καλές ερμηνείες τόσο από το ζευγάρι των πρωταγωνιστών, όσο και των δεύτερων ρόλων. Στα πρώτα  10 χρόνια γάμου και βασιλείας έκανε 7 παιδιά! Και μόνο γι’ αυτό αξίζει κανείς να αναζητήσει την ιστορία της. Στο ίδιο κλίμα κυκλοφόρησε πρόσφατα και ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο από την σκηνοθέτιδα «Βικτώρια. Η νεαρή βασίλισσα» με επιπλέον πληροφορίες στις οποίες βασίστηκε και η σειρά. Στη συνέχεια είδα την ταινία Μαίρη, η βασίλισσα της Σκωτίας και απογοητεύτηκα οικτρά! Περίμενα πολλά περισσότερα τόσο λόγω του καστ  όσο και της ενδιαφέρουσας ιστορίας της καημένης της Μαίρης, η οποία ήθελε να γίνει βασίλισσα απέναντι στην Ελισάβετ. Σοβαρά τώρα; Στα πλαίσια της μυθολογίας της Αγγλίας είδα το καινούριο Robin Hood και πέρασα εκπληκτικά. Απολαυστικό, γρήγορο! Η  νέα διασκευή μας δείχνει μια εντελώς διαφορετική οπτική της ιστορίας γύρω από τον Ρομπέν των Δασών. Τέλος , είδα το περιβόητο The favourite. Άλλη μία βασίλισσα, αλλά με πολλά νεύρα & ψυχώσεις! Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα ταινία του Λάνθιμου. Το στυλ των προηγούμενων ταινιών του ομολογώ με βρίσκει αδιάφορη. Ωστόσο η παρούσα ταινία με εντυπωσίασε σκηνοθετικά! Αλλά μέχρι εκεί. Η υπόθεση, το σενάριο και οι ερμηνείες δεν μου έκαναν καμία εντύπωση. Όμως η σκηνοθεσία και τα κουστούμια-τοποθεσία γυρισμάτων ήταν απλά φοβερά, αλλά γιατί οι τόσες άλλες υποψηφιότητες; Τι κέρδισα που την είδα; Τίποτα απολύτως, απλά έπεσα και εγώ θύμα της διαφήμισης!

Ταινίες που αξίζει να δείτε οπωσδήποτε:

1)Ένα αστέρι γεννιέται: πρέπει να είμαι από τους τελευταίους που την είδε και λάτρεψε την υπόθεση, αλλά και το soundtrack. Δεν το κρύβω ότι την θεωρούσα ένα κακέκτυπο της ταινίας της Streisand τoυ 1976. Όμως με εντυπωσίασε η νέα σκηνοθετική ματιά του Bradley Cooper και η υπέροχη μουσική ερμηνεία μαζί με την Lady Gaga.

2)Η αρχή της ισότητας: πόσα ξέρουμε για την αξιαγάπητη δικαστικό  Ruth Bader Ginsburg; Πόσα της οφείλει η Αμερική; Ταινία-μάθημα! Πρέπει να είσαι ξεκούραστος και τρελά προσεκτικός για να την παρακολουθήσεις. Μαγεύτηκα, ενθουσιάστηκα! Θέλω πάρα πολύ να δω και το RBG, το σχετικό doc που έχει γυριστεί και ήταν υποψήφιο στα Όσκαρ.

3)The hate u give: δεν έχει βγει ακόμα στους κινηματογράφους, αλλά όταν βγει να τρέξετε να τη δείτε. Ειδικά όσοι έχουν παιδιά-εφήβους επιβάλλεται να την δουν οικογενειακώς και στη συνέχεια να την προτείνουν στο σχολείο ως μέρος ενός εκπαιδευτικού προγράμματος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Γενικότερα είναι μια συγκλονιστική ματιά της βίας εναντίον των αφροαμερικάνων σε μια Αμερική που βράζει. Το βιβλίο πότε θα κυκλοφορήσει άραγε στα ελληνικά; Θα είναι το καλύτερο δώρο για εφήβους (και όχι μόνο).

Άλλες ταινίες που είδα και ξεχώρισα ήταν η Σύζυγος, το Αν η οδός Μπιλ μπορούσε να μιλήσει και το Black Panther. Η πρώτη ήταν μια υπόθεση που κάπου όλοι έχουμε ξαναδεί (πίσω από τις ανδρικές επιτυχίες κρύβεται ο ρόλος της γυναίκας), αλλά με μια ειλικρινή και δυνατή ερμηνεία της Glenn Close, η οποία άξιζε την υποψηφιότητα, αλλά και να πάρει το βραβείο Α’ Γυναικείου στα Όσκαρ. Η δεύτερη είναι μια υπέροχη και ανθρώπινη ταινία, που σε κάνει να αναζητήσεις αμέσως τα βιβλία του James Baldwin (κάποια από τα οποία θα κυκλοφορήσουν σύντομα από τις εκδ.Πόλις). Η τρίτη είναι ένα μεγαλείο των εφέ και των μυθολογιών της Marvel, αλλά και ένας ωραίος ύμνος στη δύναμη της αφροαμερικανικής κοινότητας.

Δύο ντοκιμαντέρ που ήθελα να δω πάρα πολύ και με αποζημίωσαν με το παραπάνω με την εξαιρετική ματιά τους. Το πρώτο ήταν ο Χίτλερ εναντίον του Πικάσο και αφορά την περιβόητη μανία των Ναζί να μαζέψουν απ’ όλη την Ευρώπη σπουδαία έργα τέχνης, να τα οικειοποιηθούν, κάποια να τα καταστρέψουν και άλλα να τα έχουν υπό την κατοχή τους για τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους. Μοναδικό πρωτογενές υλικό για όλα όσα συνέβαιναν παράλληλα με την άνοδο του Χίτλερ και την διεξαγωγή του Β’ Παγκοσμίου. Διεξάγονταν ένας πόλεμος της Τέχνης, παράλληλα με αυτόν της Ανθρωπότητας να επιβιώσει από την επέλαση του σκοταδισμού του Γ’ Ράιχ. Πόσα έργα επέστρεψαν στους αρχικούς ιδιοκτήτες τους; Πάνω στο υλικό του ντοκιμαντέρ βασίστηκε το Μνημείων Άνδρες, το οποίο είναι μια εξαιρετική ταινία, αλλά και βιβλίο όπως και η Γυναίκα από Χρυσό. Όλα τα παραπάνω οφείλουν να εισαχθούν στην διδακτική της Ιστορίας, για να μπορέσουμε όλοι να εκτιμήσουμε τη σωτηρία του δυτικού πολιτισμού από την μανία του παραλογισμού. Το δεύτερο ήταν ένα doc που έψαχνα καιρό και τυχαία το βρήκα στην ΕΡΤ και φυσικά το είδα: Once in a lifetime ένα ντοκιμαντέρ για τον Γιάννη Πετρίδη. Ο απόλυτος μουσικός παραγωγός, και όχι μόνο. Ένα υπέροχο μουσικό, ιστορικό και συναισθηματικό οδοιπορικό από την Αθήνα ως το Λος Άντζελες σε σκηνοθεσία της Νικόλ Αλεξανδροπούλου.

Μια σειρά που ανυπομονούσα να δω λόγω της μεγάλης αγάπης που έχω στην συγγραφέα ήταν το My brilliant friend το οποίο βασίζεται στο πρώτο βιβλίο της Τετραλογίας της Νάπολης της Elena Ferrante. Την λάτρεψα, απλά! Θα ξαναπώ ότι το πρώτο βιβλίο είναι από τα λιγότερο αγαπημένα μου. Το διάβασα στα αγγλικά και δεν ένιωσα την ίδια μαγεία του λόγου και του περιεχομένου όπως ένιωσα με την εκπληκτική ελληνική μετάφραση των υπόλοιπων τριών βιβλίων. Ωστόσο η σειρά απογειώνει το πιο αδύναμο βιβλίο της Τετραλογίας και δίνει μια άλλη διάσταση στο τι είχαμε μέχρι τώρα στο μυαλό μας. Έχουμε πλέον μια σκηνοθετική ματιά και αυτό ζωντανεύει εικόνες και συναισθήματα που δεν μπορούσαμε να τα «δούμε» με την ανάγνωση του βιβλίου. Ενδεικτικά η τελευταία σκηνή στο γλέντι του γάμου είναι τόσο δυνατή στην οθόνη που πλέον μαντεύουμε ξεκάθαρα για το τι θα γίνει στο μέλλον.

Όσκαρ: Δεν έχω δει όλες τις υποψήφιες ταινίες, αλλά χάρηκα για την βράβευση του Πράσινου Βιβλίου (δεν το έχω δει ακόμη και αυτό), λόγω της θεματικής του. Βέβαια μένοντας στο ίδιο κλίμα με καλύτερο και πιο έντονο πολιτικό σχόλιο θα προτιμούσα να κερδίσει η Παρείσφρηση του φοβερού Σπαίκ Λι (άραγε πότε θα σηκώσει το όσκαρ σκηνοθεσίας;). Το βραβείο σκηνοθεσίας για εμένα πήγαινε φέτος με τα χίλια στον Πάβελ Παβλικόφσκι για τον Ψυχρό Πόλεμο! Τον Α’ γυναικείο ρόλο ήταν κρίμα που τον έχασε η Glenn Close έναντι της κάπως υστερικής Olivia Colman.Όσο για το ROMA, το οποίο δεν έχω δει ακόμα, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι τόσες υποψηφιότητες και τα αντίστοιχα βραβεία; Αν θέλησε η Ακαδημία με αυτόν τον τρόπο να περάσει κάποιο πολιτικό μήνυμα, νομίζω ότι άργησε λίγα χρόνια. Θέλω πάρα πολύ να δω το VICE, για το οποίο έχω ακούσει τα καλύτερα. Όσο για το όσκαρ τραγουδιού το soundtrack του A star is born είναι απλά μοναδικό και βρίσκεται στο replay από τότε που το είδα.

 

Βιβλία/Αναγνώσεις

Η αναγνωστική λίστα με τα αδιάβαστα όσο πάει και μεγαλώνει. Τόσο οι νέες κυκλοφορίες όσο και όλα όσα βρίσκονται ήδη στη βιβλιοθήκη μου με ιντριγκάρουν να διαβάζω παράλληλα 5-6 βιβλία, κάτι που δεν γίνεται. Όμως νιώθω μεγάλη χαρά που η φετινή αναγνωστική χρονιά πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο σε θέματα επιλογών και περιεχομένου.

Οι Μητέρες ήταν ένα υπέροχο βιβλίο που διάβασα απνευστί σε 4 μέρες. Το ντεμπούτο της Brit Bennett δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με μια εξαιρετική πένα. Η Πατρίδα του Φερνάντο Αραμπούρου είναι ένα βιβλίο σύγχρονο μα πλέον κλασικό. Όταν αναζητούσα πληροφορίες για να γράψω το σχετικό άρθρο, εντυπωσιάστηκα για τον λογοτεχνικό σεισμό που προκάλεσε στην Ισπανία. Την θαυμάζω ως χώρα γιατί έχει καταφέρει μέσω της τέχνης του κινηματογράφου και της λογοτεχνίας να συνομιλήσει με το παρελθόν της και να θέσει γόνιμα ερωτήματα στις νέες γενιές.

Νιώθω μεγάλη τιμή και χαρά που ένα κείμενό μου δημοσιεύτηκε σ’ ένα από τα αγαπημένα μου περιοδικά τον προηγούμενο μήνα. Το The Books’Journal φιλοξένησε την εργασία μου σχετικά με το βιβλίο του Norman Ohler και μπορείτε να την διαβάσετε πλέον και στο σχετικό blogpost μου.Διάβασα μια ακόμη συλλογή διηγημάτων του Σκαμπαρδώνη και μου άρεσε ακόμα περισσότερο η βαθιά ανθρώπινη γραφή του. Μετά το Ντεπό θα ήθελα να διαβάσω και μια μυθιστορηματική ματιά του ίδιου, όπως το Ουζερί Τσιτσάνης ή το  Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας. Τέλος, διάβασα το δεύτερο βιβλίο που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τον Barreau Nicolas, το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα, και ήταν το καλύτερο αποφορτιστικό ανάγνωσμα με γερές δόσεις ρομαντισμού, αλλά όχι τόσο γλυκανάλατο όσο το προηγούμενό του, το οποίο είναι απαίσιο.

 

Θέατρο

Είδα μόνο δύο παραστάσεις αυτό το διάστημα, αλλά πάρα πολύ αξιόλογες. Για μια ακόμη φορά ξαναείδα το Υπέρ Ελλάδος το οποίο θεωρώ ως μία από τις καλύτερες παραγωγές του ΚΘΒΕ. Ανυπομονούσα να δω τον Θείο Βάνια σε σκηνοθεσία και ερμηνεία του Γιώργου Κιμούλη. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική μ’ έναν άνθρωπο-θρύλο για το ελληνικό θέατρο. Λατρεύω κάθε του ματιά σε θεατρικό έργο και κάθε του ερμηνεία. Όσο για τον Τσέχωφ και τα έργα του προτιμώ τον Γλάρο και τον Βυσσινόκηπο. Σε μια εκδήλωση σχετικά με την εργογραφία του Τσέχωφ, αυτό που συγκράτησα ήταν η μεγάλη σημασία που έδωσε ο Κιμούλης στη γλώσσα του έργου. Πρώτη φορά άκουσα άνθρωπο του θεάτρου να μιλάει έτσι για τη σημασία της μετάφρασης, αλλά και της επαφής του ηθοποιού με το πρωτότυπο κείμενο.

 

Links & ωραία νέα

1)Η Elena Ferrante σταμάτησε να γράφει κάθε ΣΚ στον Guardian ωστόσο τα 52 άρθρα της βρίσκονται συγκεντρωμένα εδώ.

2)Οι εκδόσεις Καστανιώτη ανακοίνωσαν ότι θα κυκλοφορήσουν εκ νέου έργα της σπουδαίας ιταλίδας συγγραφέως Έλσα Μοράντε και η χαρά είναι απερίγραπτη!

3)Ήρθε η Hannah Kent στην Ελλάδα και ανακαλύψαμε όλοι εκ νέου τα εκπληκτικά Έθιμα Ταφής (το είχα διαβάσει ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του, τον χειμώνα του 2014!) και τους Καλούς, που θέλω πάρα πολύ να διαβάσω. Ήταν μια πολύ γλυκιά παρουσίαση. Εντυπωσιάστηκα για τον καθαρό της λόγο, αλλά και για την άποψή της ότι τα βιβλία της θέλει να συμπληρώνουν τις χαμένες γραμμές των ιστοριών που διαβάζει και μελετά. Ακόμα και αν η φαντασία συμπληρώνει την πραγματικότητα, το κάνει με μεγάλο ταλέντο και όρεξη. Παρακάτω 2 συνεντεύξεις της σε ελληνικά Μέσα: Lifo & Documento.

4)A History of the American Public Library

5)Σπύρος Κιοσσές: η τέχνη της γραφής δεν μεταδίδεται μαγικά

6)Την άνοιξη θα κυκλοφορήσει από τις εκδ.Πόλις το νέο βιβλίο του Jaume Cabré «Η σκιά του ευνούχου» (μετάφραση: Ευρυβιάδης Σοφός, επιμέλεια: Χαρά Σκιαδέλλη).

Περίληψη: Κατά τη διάρκεια ενός δείπνου με τη Ζούλια, ο Μικέλ Ζενζάνα, που νιώθει άβολα με το παρόν του, στρέφει τα μάτια στο παρελθόν, στο πέρασμά του από το πανεπιστήμιο, στον αγώνα εναντίον του Φράνκο, την τελευταία περίοδο της δικτατορίας, στην επιλογή της πολιτικής βίας, στην κρυφή αλήθεια μιας μεγάλης οικογενειακής ιστορίας, στον ρόλο της τέχνης και της μουσικής στη ζωή του…Ο Ζάουμε Καμπρέ ενσωματώνει με φυσικότητα, στην Σκιά του ευνούχου, το χρονικό του τέλους του φρανκισμού, τη γενεαλογία μιας μεγάλης οικογένειας, μια δυνατή συναισθηματική ιστορία και το σασπένς. Όλα σε ένα μοναδικό και φιλόδοξο έργο γραμμένο με χέρι καλλιτέχνη.Η Σκιά του ευνούχου έλαβε το βραβείο Λιέτρα ντ’Ορ, τα βραβεία της Πόλης της Βαρκελώνης και Crítica Serra d’Or και μεταφράστηκε σε δέκα γλώσσες.

7)Πόσο υπέροχος κομίστας ο Grant Snider ;

8)Μια υπέροχη λίστα με το τι θα κυκλοφορήσει την Άνοιξη στο χώρο του βιβλίου.

9)Ο Θανάσης Διαμαντόπουλος θα κυκλοφορήσει σύντομα ένα νέο μυθιστόρημα με τίτλο ο Δικαστής. Είχα λατρέψει το προηγούμενό του, το Εστεμμένο Πάθος, και δεν κρύβω την ανυπομονησία μου για το επόμενο.

Υπόθεση: Καλοκαίρι του 2018: ένας υπέργηρος συνταξιούχος αρεοπαγίτης, μισάνθρωπος και δύσμορφος, αποφασίζει να αφηγηθεί τις μνήμες, τα βιώματα, αλλά και τους έρωτές του σε μια διδακτορική φοιτήτρια.Ένας άνθρωπος με τελείως εικονοκλαστική ματιά στο ιστορικό παρελθόν του τόπου…Που τα κατοχικά και τα πρώτα μετακατοχικά χρόνια έζησε καταστάσεις αδιανόητα φρικτές…Που συνέβη να έχει προνομιακή πρόσβαση σε πληροφορίες σχετιζόμενες με την υπόθεση Μέρτεν, του περιβόητου «Χασάπη των Εβραίων»…Που ενεπλάκη στην εκτέλεση του «Δράκου του Σέιχ Σου»…Που, μετά την πτώση της Χούντας, κίνησε γη και ουρανό, για να μην δικάσει βασανιστές…Που μετείχε, όμως, στη σύνθεση του δικαστηρίου, το οποίο συγκροτήθηκε για τον Ανδρέα Παπανδρέου…Που συνδέεται, με κάποιον σκοτεινό δεσμό, προς έναν διασωθέντα της πυρκαγιάς στο Μάτι…Και που, πάνω απ’ όλα, κουβαλάει ένα φοβερό μυστικό, ένα ανεπούλωτο αίσθημα ενοχής…Αυτός είναι ο ήρωας του νέου μυθιστορήματος του Θανάση Διαμαντόπουλου, στο οποίο μυθοπλασία και ιστορία συμπλέκονται, ενώ καταστάσεις ασύλληπτης θηριωδίας συνυπάρχουν με τα πιο αγνά ανθρώπινα αισθήματα, φιλίας, συντροφικότητας και έρωτα, του χθες και του σήμερα…

10)Η περιβόητη λίστα βιβλίων της Rory Gilmore!

11)What Cold War Liberalism Can Teach Us Today

12)Σταυρούλα Παπασπύρου: «Η δημοσιογραφία στις μέρες μας εξακολουθεί να είναι στρατευμένη» Η ιστορία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας μέσα από 31 πορτρέτα σημαντικών συγγραφέων, στο νέο βιβλίο της γνωστής δημοσιογράφου και συνεργάτιδας της LiFO.

13)I Don’t Know What to Do With Good White People :το κείμενο της Brit Bennett (βιβλίο Οι Μητέρες,παραπάνω)που «έσπασε» το ρεκόρ αναγνώσεων.

14)Top 10 books about the Troubles : βιβλία για το ιρλανδικό ζήτημα

15)The wrong side of the traps-James Baldwin’s novel brought to the screen

16)To rule as a woman-Mary Queen of Scots and The Favourite: Kate Williams on a queen’s body and who controls it

17)Το «φαινόμενο» Ρέιτσελ Κασκ

18)11 Books About Ruth Bader Ginsburg, Women’s Rights, And The Supreme Court To Read After You Watch ‘On The Basis Of Sex’

19)5 Books To Read Before Ruth Bader Ginsburg Drops Her Memoir

20)Excerpt: Ruth Bader Ginsburg on the power of ‘difficult women’

 

Η φωτογραφία είναι δική μου & τραβήχτηκε στο παλιό λιμάνι Θεσσαλονίκης μια ζεστή μέρα του χειμώνα.