4 μήνες

Είναι τελικά δύσκολο να παραμένεις επιμελής και  να διατηρείς ένα blog έχοντας ταυτόχρονα αρκετές υποχρεώσεις. Ωστόσο οφείλει  να μπει και αυτό μέσα στο πρόγραμμα μου γιατί μόνο θετικά αποτελέσματα έχει η ενασχόληση μαζί του.

4 μήνες

Δεν διάβασα όσο θα ήθελα, όμως ξεχώρισα κάποια βιβλία.

Αρχικά δύο βιβλία του Ian McEwan: Η «Επιχείρηση Ζάχαρη» και το «Στην ακτή» μου υπενθύμισαν γιατί είχα λατρέψει την γραφή του στην «Εξιλέωση». Ζωντανός και λυρικός λόγος, εξαιρετικές περιγραφές συναισθημάτων και καταστάσεων καθιστούν τους ήρωες τόσο όμορφα οικείους που όταν τελειώσεις την ανάγνωση επιθυμείς να την ξαναρχίσεις.

Στη συνέχεια διαβάζω με αργούς ρυθμούς «Το Νιξ» και δεν θα έπρεπε. Είναι τόσο ενδιαφέρουσα η γραφή όσο και η θεματική που καλό θα ήταν να επιταχύνω λίγο την ολοκλήρωση του. Στο ίδιο κλίμα ανήκουν και «οι Στρατιές της Νύχτας» του Mailer που με κουράζει αφάνταστα το ύφος γραφής του και λυπάμαι πολύ, γιατί είχα ίσως περισσότερες απαιτήσεις απ’ ό,τι θα έπρεπε. Ξεκίνησα τις «Μέρες Εγκατάλειψης»  της Ferrante το οποίο με συγκλονίζει σε κάθε του σελίδα με την ωμή ειλικρίνεια που χρησιμοποιεί και αυτό με ενθουσιάζει μετά την αγαπημένη Τετραλογία της.

4 μήνες

Ο Φλεβάρης και ο Μάρτης  ήταν οσκαρικοί  μήνες και ταυτόχρονα η χαρά του κινηματογράφου. Το «The Post» ήταν μια εξαιρετική και απολαυστική ταινία από κάθε πλευρά. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε σ’ ένα σχετικό μου κείμενο-κριτική στην Alterthess. Στη συνέχεια «Η πιο σκοτεινή ώρα» και η «Δουνκέρκη» με εντυπωσίασαν για την πιστότητα των γεγονότων της εποχής. Χίλια μπράβο στον αγαπημένο μας Gary Oldman για όλα τα βραβεία που έλαβε μέχρι και το Όσκαρ. Δύο ταινίες που ξεχώρισα τόσο για το περιεχόμενο, όσο και για την σκηνοθετική τους ματιά και το χρώμα που πρόσθεσαν στην καθημερινότητα μου ήταν το «Call me by your name»  και η «Lady Bird». Επιθυμούσα πάρα πολύ η πρώτη να κερδίσει το βραβείο καλύτερης ταινίας και η δεύτερη το βραβείο σκηνοθεσίας, δυστυχώς όμως η επιτροπή επέλεξε να βραβεύσει το σούσι του Ντελ Τόρο-παντού! Τέλος σε οσκαρικό πάλι πλαίσιο συγκλονίστηκα με τον σκληρό και ανθρώπινο ρεαλισμό από τις «Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι», μια ταινία που δείχνει τα προβλήματα της σύγχρονης Αμερικής, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και μήνυμα γι’ αυτούς που θεωρούν ότι δεν θα νιώσουν ποτέ το σπαθί της δικαιοσύνης να τους κρίνει για όσα ανόσια έχουν πράξει.

Δύο ντοκιμαντέρ που μπήκαν στην καρδιά μου λόγω θεματικής αλλά και εξαιρετικής σκηνοθετικής εμφάνισης ήταν το «Ex-Libris»  και τα «Πρόσωπα και Ιστορίες». Το πρώτο αναφέρεται στο ρόλο που παίζει η Δημοτική Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης στην ζωή των ανθρώπων της πόλης, αλλά ταυτόχρονα επαναπροσδιορίζει και το νόημα των βιβλιοθηκών για την κοινωνία και τους ανθρώπους σε μια εποχή που η τεχνολογία κυριαρχεί. Το δεύτερο ντοκιμαντέρ είναι ένα υπέροχο κολλάζ εικόνων και συναισθημάτων της Ανιές Βαρντά και του JR. Η φωτογραφία ανήκει στις Τέχνες που μπορούν να αλλάξουν τις ζωές των απλών ανθρώπων; Ένα υπέροχο roadtrip εξελίσσεται μπροστά στα μάτια του θεατή και δεν τον αφήνει ασυγκίνητο.

4 μήνες

Δύο θεατρικές παραστάσεις που είχα την τύχη να δω και  με ενθουσίασαν ήταν ο «Ερωτόκριτος» του Δημήτρη Μαραμή και η «Μεγάλη Χίμαιρα» του Δημήτρη Τάρλοου. Οι δύο συνονόματοι κατάφεραν να μεταφέρουν στη θεατρική σκηνή την μαγεία της λογοτεχνίας με εξαιρετική επιμέλεια και σεβασμό στο αρχικό κείμενο. Οι επιλογές ερμηνευτών ήταν φοβερές καθώς παρατηρούσες ότι ένα κομμάτι του εαυτούς τους δίνονταν ολοκληρωτικά στο έργο και αυτό καθιστούσε τον θεατή κοινωνό της μαγείας του.

4 μήνες

Δύο υπέροχα roadtrip κλείνουν αυτούς τους μήνες μαζί με τον γενέθλιό μου. Μαγικές εικόνες, γεύσεις και αρώματα της Μεσογείου θα συνοδεύουν πάντα αυτόν τον Απρίλη του 2018 με μια υπόσχεση να επαναληφθούν.

Πέρασαν γρήγορα τελικά οι 4 μήνες; Ήταν τόσο γεμάτοι όμως!